فلسفه بریتانیایی
 | این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
فلسفه بریتانیایی اشاره دارد به سنت‌های فلسفی مردمان بریتانیایی.
دوره قرون وسطی
[ویرایش]دوره مدرن نخستین
[ویرایش]سه تجربه گرای اولیه
قرن نوزدهم
[ویرایش]نمایندگان این جنبش فلسفی افرادی چون تامس هیل گرین بودند. برتراند راسل و جرج ادوارد مُر نیز در ابتدا به پرورش آن کمک کردند اما سپس با پیش کشیدن فلسفه تحلیلی با آن مخالفت کردند.
قرن بیستم و به این سو
[ویرایش]فلسفه تحلیلی بر تجربه گرایی سنتی بریتانیایی بنا شده بود؛ که توسط گوتلوب فرگه‌ی ریاضی‌دان بروزرسانی و همچنین با منطق سازگار شده بود. فلسفه تحلیلی، فلسفه مسلط در کشورهای انگلیسی زبان ابتدای قرن بیستم بود.
یک مکتب فلسفی بزرگ در بین سال‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۷۰ بود.
دوره معاصر
[ویرایش]متفکران اخیر بریتانیایی به ویژه فعال در زمینه فلسفه دین اینها هستند، آنتونی فلو، سی. اس. لوئیس، جان هیک. در زمینه احلاف و سیاست السدیر مک‌اینتایر. و در زمینه سنت تحلیلی درک پارفیت، پیتر استراسن.[۱]
جستارهای وابسته
[ویرایش]- فهرست فیلسوفان بریتانیایی
- انجمن فلسفی بریتانیایی
- انجمن فلسفی انگلند
پانویس
[ویرایش]- ↑ "British philosophy". Wikipedia (به انگلیسی). 2021-08-31.